Christchurch

De reis naar Christchurch.

In Nieuw Zeeland is het op maandag 24 oktober een nationale feestdag. Labourday! Op het werk hebben we gevraagd wat Labourday precies inhoudt. Als antwoord krijgen we: geen flauw idee, in ieder geval een dag vrij!!

Dus een lang weekend, dus ideaal voor een lange reis.
We hadden vanaf het begin al tegen elkaar gezegd dat we graag een lange reis door het land willen maken om zo veel mogelijk te kunnen zien van land. Dus een bezoek aan Christchurch zou ideaal zijn.

We begonnen onze reis op de zaterdag morgen. We hebben van alles ingepakt voor een lange reis. Rond 9 uur zijn we in de auto met volle tank richting het zuiden gereden.
We reden eerst langs de noordelijke kust waar we altijd langsrijden richting het werk.
Na een tijdje waren we redelijk in de bergen en reden we richting Blenheim. Hier viel het ons op dat op deze bergwegen de maximum snelheid gewoon 100 is (zoals op elke snelweg hier) en dat het er ook echt gereden wordt. Auto’s halen je in een bocht gewoon op volle snelheid in zonder dat ze kunnen zien wat er achter de bocht aan komt.
Gelukkig is er om de 10 kilometer een inhaalstrook waar dan een rij auto’s ons in kan halen.

Toen we Blenheim voorbij waren kwamen we steeds dichter bij de kust. Om de 20 kilometer hebben we hier dan ook een stop gemaakt om mooie foto’s te maken, en te genieten van het uitzicht over de zee.
Ongeveer 10 kilometer voor Kaikoura werd ons verteld dat daar veel zeehonden aan het zwemmen waren. Hier werd het ook aangegeven. Ook hier hebben we een stop gemaakt, en hele mooie foto’s kunnen maken. In Kaikoura werd er ook aangegeven dat je walvissen in de zee kon zien zwemmen. Ook hier hebben we een stop gemaakt om te kijken. Helaas waren ze niet te zien.

Uiteindelijk kwamen we dichterbij Christchurch en toen zagen we de littekens van de aardbevingen al. Het wegdek was slecht en veel huizen zaten onder de scheuren. Aangekomen in Christchurch zagen we dat de stad er écht verwoest uitzag. Het centrum van de stad was compleet afgesloten vanwege instortgevaar van gebouwen. Stukken van het wegdek lag open, elektriciteitskabels waren zichtbaar en veel huizen en winkels waren dicht getimmerd.
De stad zag er echt deprimerend uit.

Maargoed, het werd inmiddels al een beetje donker en we hadden nog geen slaapplek! Dus gingen we naar een supermarkt (die wél open was) om eten en drinken te halen en te vragen waar we konden overnachten. Gelukkig waren ze erg behulpzaam en hebben ze 4 motels voor ons gebeld waar nog plek vrij was.
Dus gingen we maar eens richting een motel. Daar aangekomen was er alleen een backpacker die ons binnenliet. Het “huis” zag er vies en ouderwets uit. Toen we een half uur op de eigenaar gewacht hadden kregen we te horen dat er nog wel plek was, maar dat hij die avond ook zijn 60e verjaardag ging vieren voor vrienden.
De eigenaar zag eruit als een hippie en z’n vrouw leek op een typische heks. Overal in én om het huis liepen ook katten… Het zag er dus alles behalve goed uit, maar we hadden alleen een plek nodig om te slapen. Alles beter als slapen in de auto!

Toen we nog even een rondje maakten in de stad kwamen we terug in de straat waar onze slaapplek was. De hele straat stond vol met auto’s. Onze auto (ja, dat breekding) zag er haast beter uit dan de gemiddelde auto die in die straat stond.

’s Avonds hield die man dus inderdaad een feest voor vrienden. De vrienden zagen er net zo uit als hun… Veelbelovend dus.
Joost en ik zijn nog even op het feest van die mensen geweest, omdat ze ons wel uitgenodigd hadden. Het waren allemaal erg aardige mensen en we werden door de eigenaresse voorgesteld als: These are my dutchies! Rond 12 uur zijn we toch maar richting bed gegaan omdat de meeste mensen dronken waren en om toch nog even fatsoenlijke nachtrust te pakken.

Zondag ochtend zijn we al weer gauw in de auto gestapt om nog een paar foto’s van Christchurch te maken en snel weer verder te reizen.

Ook toen we Christchurch uitreden via de andere kant stonden overal borden met: Slow Down! Earthquake damage!

Deze dag was het erg warm en zonnig. We zijn die dag langs de Hanmer springs gereden waar een hete bron zit. Terwijl we hier reden voelde je de zon echt heet branden zolang je uit de wind staat. Maar in de bergen waait het lekker, en is het aangenaam om in de hete zon te zitten. In de bergen hebben we weer op veel plekken gestopt om van het uitzicht te genieten, en natuurlijk om bumper klevende auto’s voorbij te laten gaan.

Toen we elke keer op de kaart een dorpje zagen waar we misschien voor een slaapplek terecht konden bleek dat al die dorpjes maar uit maximaal 10 huizen bestaan.
Gelukkig hadden we een lonely planet bij ons waar we konden zien dat Reefton een stad was met ongeveer 1000 inwoners (wat hier trouwens vrij veel is). Deze plaatst lag op de route en het was inderdaad voor wat we gezien hadden een vrij grote stad. De stad zag er een beetje western uit. De pub leek van de buitenkant echt op een saloon.
Hier hebben we een motel opgezocht wat er wél goed uitzag. De kamers zagen er mooi en schoon uit. Rond 7 uur zijn uit eten geweest in een restaurantje. Toen even boodschappen gedaan voor de volgende dag en toen richting pub gegaan.

Op de zondagavond moesten de All Blacks (de rugbyclub van NZ) tegen Frankrijk rugbyen. De finale van het WK! Hier hebben we dus ook naar gekeken in de pub. Toen de All Blacks op het nippertje gewonnen hadden zijn we richting motel gegaan om weer de nachtrust te pakken.

Maandagochtend moesten we op tijd uit bed om het motel uit te gaan. Gauw weer in de auto gestapt om weer verder te reizen. Ook hier was het in en tussen de bergen reizen, wat mooie foto’s opleverde.
Toen we op het topje van de berg de zee zagen wisten we dat we dichtbij huis waren.
Dus toen was het alleen nog maar bergafwaarts richting huis “remmen”.

Rond 3 uur waren we thuis na ruim 960 kilometer gereden te hebben en hebben we die middag nog lekker een biertje losgetrokken in het zonnetje. Nog even lekker nagenieten van het heerlijke weekend.